1.Прочитайте текст. Подумайте и скажите, когда происходит действие? Выпишите сочетания и поставьте вопрос. Образец: Мурка любит (что делает?)
Моя Мурка очень странная (Какая?) кошка. Мурка любит (Что делает?) сладкий мёд. Мама стоит (Что делает?) у окна и наблюдает за ней. Мурка греется (Что делает?) на солнце. Вдруг кошка чует (Что делает?) запах мёда. Мурка открывает (Что делает?) зелёные глаза и идёт к улью. Сластёна суёт мордочку (Что делает?) в улей. И вдруг раздаётся громкий кошачий бежит в кусты. А за ней летят (Что делают?) пчёлы.
2.Перепишите текст, заменяя форму множественного числа существительного СЛОНЫ на форму единственного числа.
Слон — умное животное. Его учат, и он делает всякую работу: брёвна таскает, землю копает, воду носит. Он даже гулять с детьми ходит и смотрит, чтобы детей никто не обидел.
3.Прочитайте. В каждом ряду найдите четвёртый лишнее слово и подчеркните его.
4.Прочитайте текст. Определите, когда происходило действие. Выпишите слова, которые отвечают н вопрос что делал? Задайте к ним вопросы. Образец: улыбался (что делал?)
Улыбался (что делал?) весёлый апрель. В лесу (где?) и в поле всё гудело, прыгало, жужжало. От шума (от чего?) проснулся подснежник. Он встал (что сделал?) на тонкую ножку. Красивым (каким?) был первый весенний цветок! Солнце взглянуло на землю и растопило (что сделало?)лёд. Отовсюду (откуда?) побежали весёлые ручейки.
5.Впишите окончания глаголов. Устно определите время глаголов.
Наступила ранняя весна. Весело засияло солнце. Проснулся дремучий лес. Птички свили гнёзда. Белка выбрала высокое дерево и сделала из листьев и травки тёплый домик. Скоро у белки появилась семья — маленькие слепые бельчата
It makes me happy when I’am playing with my friends. Second thing staying with my family and playing with my little brother. I feel peace and fun when I am alone.
Էպոսը հունարեն բառ է, նշանակում է խոսք, ասք, պատմություն։ Այն վիպական բանահյուսության տեսակ է, որը կազմված է վիպական, ավանդություններից ու զրույցներից։ Աշխարհի մյուս ժողովուրդների նման հայ ժողովուրդն էլ ունի իր էպոսը ՝ հերոսավեպը, որը գլխավոր հերոսի անունով կոչվում է «Սասունցի Դավիթ»։ Հայ ժողովրդի ավանդության մեջ էպոսն ունի մի քանի անուն։ Այն առաջին հերթին կոչվում է «Սասնա ծռեր»։
«Սասունցի Դավիթ» էպեսը բաղկացած է չորս ճյուղերից ՝ «Սանասար և Բաղդասար», «Մեծ Մհեր», «Սասունցի Դավիթ» և «Փոքր Մհեր»։ Էպոսի նշված ճյուղերը չորս սերունդների ամբողջական պատմություն են։ Այն սկսվում է ծագումից, Սասունի հիմնադրումից և ավարտվում տոհմի վերջին ներկայացուցիչ ՝ անմահ Մհերի ՝ ժայռի մեջ փակվելով։ Էպոսում ներկայացված են 8-րդ դարի դեպքեր(900ական թվականներ, այդ ժամանակ Հայաստանում իշխում էր Բագրատունի արքայատոհմը), երբ հայ ժողովուրդը պայքարել է արաբների դեմ: Ժողովուրդը հերոսներին ստեղծել, նրանց մեջ տեսնելով հաղթանակ, պաշտպանություն:
«Ծուռ» բառը հայերենում ունի մի քանի նշանակություն՝ խենթ, խելահեղ, քաջ, ազնիվ-միամիտ: Սա հիմնական բառն է, որը ընդհանուր է էպոսի հերոսներից բոլորի համար: Այս բառը գործածված է իսկական սիրով ու փաղաքշանքով, որովհետև այդ բառի մեջ էր հային բնորոշ ազնվությունն ու բացսիրտ լինելը: Էպոսի հերոսները տարբերվում են իրարից, նրանցից յուրաքանչյուրն ունի իրեն բնորոշ հատկություններ, սակայն նրանց ընդհանուր գիծը՝ քաջությունն է, խաղաղությունը, մանկական ազնիվ բնավորությունը: Նրանք առասպելական հերոսներ են՝ սովորական մարդուց շատ ավելի հաղթանդամ, հսկա, օժտված են գերբնական ուժով, փառասեր չեն, չեն ուզում իշխանություն, հասարակ մարդկային հոգի ունեն, միշտ պատրաստ են օգնության:
Առաջին ճյուղ. «Սանասար և Բաղդասար»
Հայոց աշխարհում թագավոր էր Գագիկը և ամբողջ հայոց աշխարհով լավ ու բարի թագավորի համբավ էր վայելում:Հայ ժողովուրդը նրան շատ էր սիրում: Այդ ժամանակ Հայաստանը հարկ էր վճարում Բաղդադի խալիֆային/արաբական թագավոր/: Մի օր Բաղդադի խալիֆի ուղարկած հարկահանները(հարկ՝ գումար, ինչ-որ նյութական արժեք հավաքող), որ եկել էին հերթական հարկը տանելու, տեսնում են Գագիկի դստերը՝ չքնաղ Ծովինարին, և աղջկա գեղեցկության մասին պատմում են իրենց խալիֆին: Այս մասին, որ լսում է խալիֆը, ուզում է ամուսնանալ արքայադուստր Ծովինարի հետ և Գագիկ թագավորից պահանջում է նրան կնության տալ, եթե չհամաձայնի, ապա պատերազմ կսկսի Հայաստանի դեմ: Գագիկ թագավորը, ով քրիստոնյան էր, բնականաբար չէր կարող համաձայնել, որ իր միակ գեղեցկուհի աղջիկը, ամուսնանա ոչ քրիստոնիայի հետ և մերժում է խալիֆին: Այս ողջ պատմության մասին իմանում է Ծովինարը, և որպեսզի իր պատճառով արյուն չթափվի, ու անմեղ մարդիկ չզոհվեն, որոշում է ինքնակամ գնալ խալիֆի մոտ և նրա կինը դառնալ: Նրա համար խալիֆը հատուկ դղյակ է կառուցել տալիս: Ծովինարը շատ է կարոտում հորը, հայրական տունը, հայրենիքը, հաճախ է դուրս գալիս զբոսանքի և մի անգամ էլ, երբ զբոսնելիս է լինում, շատ է ծարավում, և խնդրում է աստծուն, որ աղբյուր բխեցնի, և նա ժայռից բխած աղբյուրից՝ Կաթնաղբյուրից երկու բուռ ջուր է խմում՝ մեկը լրիվ, մյուսը՝ կես: Ջուրը խմելուց հետո նա մայրանում է, ունենալով երկու տղա՝ Սանասար և Բաղդասար անուններով: Լրիվ բռից ծնվում է Սանասարը, կես բռից՝ Բաղդասարը: Տղաները օրեցօր ուժ են առնում, հզորանում, և խալիֆը սկսում է վախենալ նրանցից, մտածում է, որ մի օր կհզորանան ու իր գահը ձեռքիցը կառնեն, իրենց մորն էլ կազատեն: Այս վախը սրտում ունենալով, նա տղաներին որոշում է սպանել, բայց հակառակն է լինում և նրանք են խալիֆին սպանում ու իրենց մորն ազատագրում: Որոշում են հետ դառնալ պապական երկիր: Ճանապարհին տղաները անցնում են այն աղբյուրի կողքով, որից իրենց մայրը ջուր էր խմել ու ծնել իրենց: Սանասարը իրեն նետում է ջուրը, և ջրի միջից դուրս է գալիս ավելի հզորացած ու իր հավատարիմ ձիու ՝ Քուռկիկ Ջալալու վրա հեծած, Թուր Կեծակին էլ կողքը կապած: Հայրենիքում հիմնում իրենց բերդը՝ Սասունը, հզորացնում ու շենացնում այն։ Սանասարն ամուսնանում է Դեղձուն-Ծամի հետ։ Ունենում են 3 զավակ՝ Մհերը, Ձենով Օհանը և Վերգոն։
Սուրբ Աստվածածին Մայր Եկեղեցի կամ Սուրբ Յոթ Վերք, եկեղեցի Հայաստանի Շիրակի մարզի Գյումրի քաղաքում։ Կառուցվել է 1874-1886 թթ., և գտնվում է քաղաքի Կենտրոնական՝ այժմ Վարդանանց, հրապարակում։ Եկեղեցին Շիրակի թեմի առաջնորդանիստն է։ կեղեցու պաշտոնական անունը Սուրբ Աստվածածին է, բայց այն տեղացիների մոտ հայտնի է որպես Յոթ Վերք՝ ի պատիվ Մարիամ Աստվածածնի նկարի, որը այստեղ է տեղափոխվել Սուրբ Նշան եկեղեցուց։
Սրբապատկերի հեղինակը Ղուկաս Ավետարանիչն է: Սրբապատկերը Վերին Բասենի Հասանկալա բերդաքաղաքից 1832 թվականին Բասենի Ս. Աստվածածածին վանքի առաջնորդ Պողոս վարդապետ Ջանլաթյանը իր հետ տեղափոխել է Մարմաշենի վանք: 1832 թվականին նկատի ունենալով, որ Մարմաշենի վանքը գտնվում է սահմանի մոտ, որոշվել է սրբապատկերը տեղափոխել Հառիճավանք, սակայն Գյումրի հասնելով տեղացիները չեն թողել, որ սրբապատկերը տարվի Հառիճ և այն մնացել է Գյումրիում։
Սրբապատկերում պատկերված է Սուրբ Մարիամն իր յոթ վերքերով։ Եկեղեցին պատրաստված է սև քարից։ Եկեղեցու նախկին տեղում եղել է փայտե մատուռ, որտեղ և ժամանակին գտնվել էր վերը նշված նկարը։ Եկեղեցու նկարի յոթ վերքերը հետևյալն են՝
Հիսուսի տաճարին հանձնելը Եգիպտոս փախչելը տաճարում մանուկ Հիսուսին կորցնելը խաչը տանելը Հիսուսի մահը խաչին Հիսուսի մարմնի ստանալը Հիսուսի գերեզման դնելը Եկեղեցու տեղանքում եղել էր Կամսարականների կողմից կառուցված փայտաշեն մատուռը, որտեղ և ժամանակին գտնվել էր Մարիամ Աստվածածնի նկարը։ Այն սկզբում տեղափոխել էին Սուրբ Նշան եկեղեցի, որի սկզբնական անունը եղել էր Յոթ Վերք։
Այդ դասի ժամանակ մենք սովորեցինք փայտփորնեիր մասին։ Հայաստանում գտնվում է 7 տեսակի փայտփոր։ Կանաչ փայտփոր, Սպիտակամեջք փայտփոր, Սև փայտփոր, Խայտաբղետ փայտփոր, Վիսկցուկ, միջին փայտփոր և Սիրիական փայտփոր։ Մենք ամենաշատը կարող ենք տեսնել նրանց ծառերի վրա։ Նրանք շատ հզոր և ամուր կտուց ունեն և վզի մկանները հնարավորություն են տալիս փորել ծառի կեղևը և սնունդ փնտրել կտկտացնելով ծառին։ Նրանք կտուցով իրենց համար պատրաստում են օվալաձև բուն։ Իրանց բունը ընդամենը ծառայում է 1 տարի։ Փայտփորները նաև ունեն շատ երկար լեզու, որը գտնվում է իրենց գլխի մեջ։ Եթե դուք լսում էք փայտփորի կտկտոցը անտառում դա նշանակում է, որ փայտփորը վերացնում է վնասատու միջատներին։ Այդ դասը շատ սովորեցնող և շատ հետաքրքիր էր։
Այդ դասին ես սովորեցի շատ տեղեկություններ արագիլների մասին։ Կան 2 տեսակի արագիլներ։ Սև ու սպիտակ։ Սպիտակները գտնվում են գյուղերում, սյուներում, իսկ սևերը գտնվում են լեռներում։ Իմացա, որ արգիլները մեկ որտքի վրա կանգնելով տաքանում են և հանգստանում։ Նաև նրանք բնից նետում էն այն ձագուկին, որը շատ թույլ է և հիվանդ։ Իսկ շատ փոքր ձագուկներին իրենք մայրիկը ուտում է։ Աղբը շատ վնասում է արագիլներին, որովհետև արագիլները շատ են գտնվում աղբանոցներում և նրանք յուղոտվում են այնտեղի աղբով, որի պատճառնով նրանք չեն կարողանում թռչել։ Այդ դասը շատ սովորեցնող և հետքրքիր դաս էր։
Այդ դասին մենք սովորեցինք բվերի մասին։ Ես իմացա, որ բվերը ունեն շատ լավ լսողություն, տեսողություն և շատ սուր չանկեր, որի օգնությամբ նրանք կարողանում են որսել։ Նաև կարող են իրենց գլուխը պտտացնել 270 աստիճան։ Նրանց ձագերը որոշվում են իրենց կերած սնունդի քանակից։ Այդ դասընթացը շատ հետաքրքիր էր և սովորեցնող։ https://youtu.be/zWsDyKYPMjA
Paul was a very rich man, but he never spent any of his money. He was scared that someone would steal it. He pretended to be poor and wore dirty old clothes. People laughed at him, but he didn’t care. He only cared about his money. One day, he bought a big lump of gold. He hid it in a hole by a tree. Every night, he went to the hole to look at his treasure. He sat and he looked. ‘No one will ever find my gold!’ he said. But one night, a thief saw Paul looking at his gold. And when Paul went home, the thief picked up the lump of gold, slipped it into his bag and ran away! The next day, Paul went to look at his gold, but it wasn’t there. It had disappeared! Paul cried and cried! He cried so loud that a wise old man heard him. He came to help. Paul told him the sad tale of the stolen lump of gold. ‘Don’t worry,’ he said. ‘Get a big stone and put it in the hole by the tree.’ ‘What?’ said Paul. ‘Why?’ ‘What did you do with your lump of gold?’ ‘I sat and looked at it every day,’ said Paul. ‘Exactly,’ said the wise old man. ‘You can do exactly the same with a stone.’ Paul listened, thought for a moment and then said, ‘Yes, you’re right. I’ve been very silly. I don’t need a lump of gold to be happy!’
